زبان بدن: حرف‌هایی که بدن‌مان فریاد می‌زند

تا حالا شده قبل از این که کسی حتی یک کلمه حرف زده باشد، او را قضاوت کرده و با خود گفته باشید که از او خوشتان می آید یا بدتان می آید؟ اینجاست که زبان بدن اهمیت پیدا می کند.

زبان بدن

زبان بدن چیست؟

زبان بدن به مجموعه‌ای از حرکات، حالات چهره، و اشارات بدنی گفته می‌شود که افراد برای انتقال پیام‌ها و احساسات خود از آن استفاده می‌کنند. این نوع ارتباط غیرکلامی، اغلب مکمل کلمات ماست و گاهی اوقات حتی می‌تواند معنی کلمات را تقویت یا تضعیف کند.

اهمیت زبان بدن در ارتباطات

ما از روی زبان بدن، ذهن دیگران را می خوانیم و بر این اساس، قضاوت می کنیم که چه احساسی نسبت به ما دارند و آیا می توانیم به آنها اعتماد کنیم یا نه؟

بدن انسان مثل یک تابلو است. ما با حرکات بدن، به دیگران نشان می دهیم که به من نزدیک شو یا از من دور شو…

از آنجایی که در ارتباطات، حدود شصت و پنج درصد از پیام ما هنگام صحبت کردن، از راه زبان بدن انتقال پیدا می کند، یادگیری زبان بدن و مهارت پیدا کردن در آن، اهمیت زیادی دارد. با یادگیری زبان بدن، می توانیم ارتباطات بهتری را با دیگران داشته باشیم و کاری کنیم که دیگران راحت تر به سمت ما بیایند و با ما ارتباط برقرار کنند.

زبان بدن، روشن تر از کلمات، حرف می زند. زبان بدن، زبان احساسات و عواطف انسان هاست. بنابراین اگر بتوانیم با مشاهده زبان بدن دیگران، ذهن آنها را بخوانیم، می توانیم ارتباط بهتری برقرار کنیم.

یادمان باشد ما فقط یک بار فرصت داریم که بهترین تأثیر را روی افرادی که تازه با آنها آشنا شده ایم، بگذاریم و این فرصت، اولین برخورد ما با آنهاست. اگر این فرصت را از دست دهیم، خود را از ارتباط موثر با آنها محروم کرده ایم. پس نوع زبان بدن ما در اولین برخورد، بسیار اهمیت دارد. سه تا هفت ثانیه طلایی اولین برخورد با شخص جدید، بسیار مهم است. در این زمان  کوتاه است که قضاوت صورت می گیرد.

چند وقت پیش در یک سمینار شرکت کرده بودم. سر میز ناهار می خواستم با خانم بغل دستی ام سرصحبت را باز کنم. متوجه شدم که او قوز کرده، سرش پایین و اخمهایش در هم است. این خانم، یکی از دست هایش را روی میز گذاشته و به صورتش نزدیک کرده بود. به نظر می آمد که خیلی در خودش فرو رفته و در حال تفکر است. هر طوری که خواستم دلم را راضی نمایم که با او ارتباط برقرار کنم، نتوانستم. در واقع این خانم با حالت بدنش من را از خود دور کرد.

دلایل اهمیت زبان بدن:

• تاکید بر پیام کلامی: زبان بدن می‌تواند به تأکید بر پیامی که به صورت کلامی منتقل می‌کنیم کمک کند. مثلاً هنگامی که با هیجان درباره یک موضوع صحبت می‌کنیم، دست‌هایمان را به نشانه هیجان تکان می‌دهیم.
• انتقال احساسات: احساساتی مانند شادی، غم، عصبانیت و ترس را می‌توان به خوبی از طریق زبان بدن منتقل کرد.
   
• ایجاد ارتباط قوی‌تر: زبان بدن می‌تواند به ایجاد ارتباطی قوی‌تر و صمیمانه‌تر با دیگران کمک کند. تماس چشمی، لبخند زدن و حالت بدن باز، همگی نشانه‌هایی از علاقه و اعتماد هستند.
• درک بهتر مخاطب: با توجه به زبان بدن دیگران، می‌توانیم بهتر احساسات و نیت آن‌ها را درک کنیم. این امر به ما کمک می‌کند تا پاسخ‌های مناسب‌تری به آن‌ها بدهیم.
• تأثیرگذاری بر دیگران: زبان بدن می‌تواند بر نحوه درک ما از دیگران و همچنین بر نحوه درک دیگران از ما تأثیر بگذارد. یک زبان بدن قوی و مثبت می‌تواند به ما کمک کند تا در موقعیت‌های مختلف موفق‌تر باشیم.

اجزای اصلی زبان بدن

• حالت چهره: حالات چهره، مانند لبخند، اخم، یا تعجب، نقش بسیار مهمی در انتقال احساسات دارند.
• حرکات بدن: حرکات دست‌ها، پاها، و سایر اعضای بدن نیز می‌توانند اطلاعات زیادی درباره احساسات و نیت ما به دیگران منتقل کنند.
• پوزیشن بدن: نحوه ایستادن یا نشستن ما می‌تواند نشانگر اعتماد به نفس، علاقه یا بی‌علاقگی باشد.
• تماس چشمی: تماس چشمی می‌تواند نشانگر صمیمیت، صداقت و علاقه باشد.
• فاصله شخصی: فاصله‌ای که بین ما و دیگران قرار می‌گیرد، می‌تواند نشانگر نوع روابط ما با آن‌ها باشد.

نکات مهم در استفاده از زبان بدن

• هماهنگی کلام و بدن: اطمینان حاصل کنید که کلمات و زبان بدن شما با هم همخوانی داشته باشند. گاهی زبان بدن، با گفتار نمی خواند. شنیدید می گویند: به زبون گفت آره ولی انگار می گفت نه؟
• توجه به فرهنگ: زبان بدن در فرهنگ‌های مختلف متفاوت است. به همین دلیل، هنگام برقراری ارتباط با افرادی از فرهنگ‌های دیگر، باید به تفاوت‌های فرهنگی توجه کنیم.
• تمرین مداوم: بهبود زبان بدن نیازمند تمرین مداوم است. می‌توانید با مشاهده دیگران و توجه به زبان بدن خود، مهارت‌های خود را در این زمینه تقویت کنید.

در کل، زبان بدن یک ابزار قدرتمند است که می‌تواند به ما کمک کند تا ارتباط مؤثرتر و عمیق‌تری با دیگران برقرار کنیم. با آگاهی از اصول زبان بدن و تمرین مداوم، می‌توانیم از این ابزار برای بهبود روابط شخصی و حرفه‌ای خود استفاده کنیم.

زبان بدن بسته و باز

برای اینکه دیگران جذب ما شوند و راحت تر با ما ارتباط برقرار کنند لازم است به جای زبان بدن بسته، زبان بدن باز داشته باشیم تا گفتگو شکل بگیرد. در ادامه به توضیح این مفهوم می پردازیم.

زبان بدن بسته، همانطور که از نامش پیداست، حالتی است که فرد با بستن اعضای بدن خود، پیامی از بسته بودن و عدم تمایل به ارتباط را به دیگران منتقل می‌کند. این حالت می‌تواند به دلایل مختلفی از جمله احساس ناامنی، خستگی، عدم علاقه یا عصبانیت اتخاذ شود.

نشانه‌های زبان بدن بسته

• دست به سینه بودن: این حالت یکی از رایج‌ترین نشانه‌های زبان بدن بسته است. زمانی که فرد دست‌های خود را روی سینه می‌گذارد، گویی سدی بین خود و دیگران ایجاد می‌کند.
• پا روی پا انداختن: این حالت نیز نشان‌دهنده بسته بودن فرد و تمایل او به ایجاد فاصله با دیگران است.
• قوز کردن: قوز کردن باعث می‌شود که فرد کوچکتر و آسیب‌پذیرتر به نظر برسد و می‌تواند نشانه‌ای از عدم اعتماد به نفس یا احساس ناامنی باشد.
• نگاه کردن به پایین: نگاه کردن به پایین می‌تواند نشان‌دهنده خجالت، عدم علاقه یا عدم تمرکز باشد.
• صورت پوشیده: زمانی که فرد صورت خود را با دست می‌پوشاند یا به پایین نگاه می‌کند، ممکن است بخواهد احساسات خود را پنهان کند یا از تعامل با دیگران اجتناب کند.
• اخم
• سر کج

پیامدهای زبان بدن بسته

• کاهش ارتباط: زبان بدن بسته، باعث می‌شود که دیگران احساس کنند که مورد پذیرش قرار نگرفته‌اند و این می‌تواند به کاهش ارتباط و ایجاد فاصله بین افراد منجر شود.
• ایجاد برداشت منفی: زبان بدن بسته، می‌تواند برداشت منفی از فرد در ذهن دیگران ایجاد کند. برای مثال، ممکن است فردی که دست به سینه نشسته است، به عنوان فردی مغرور یا دفاعی تلقی شود.
• کاهش اعتماد به نفس: زمانی که فرد به طور مداوم از زبان بدن بسته استفاده می‌کند، ممکن است اعتماد به نفس او کاهش یابد.

زبان بدن بسته، حالت متفکرانه را القا می کند. زبان بدن بسته ما را به صورت انسانی نامطمئن و آسیب پذیر جلوه می دهد. با این زبان بدن، نشان می دهیم که مایل به گفتگو با شخص دیگر نیستیم. گویی دور خود یک حصار نامرئی کشیده ایم. انگار ذهنمان را به روی تجربیات تازه بسته نگه داشته ایم.

زبان بدن بسته موجب بسیاری از مشکلات ارتباطی می شود. آدم ها دوست ندارند با کسی که انگار در حال فکر کردن است، ارتباط برقرار کنند. این حالت بدنی، این پیام را می رساند که از من دور شوید چون دارم فکر می کنم. زبان بدن بسته در همان قدم اول، دیگران را از نزدیک شدن به ما منصرف می کند. به نظر شما چطور می شود با آدم اخمو و ترشرو ارتباط گرفت؟

در یکی از کلاس های مهارت های ارتباطی، از یکی از شاگردانم خواستم زبان بدن بسته را به سایرین نمایش دهد. بچه های کلاس با دیدن این حرکات متوجه شدند که زبان بسته چگونه باعث دور شدن آدم ها می شود.

در اینجا تصاویری از حالات بدن بسته را نمایش داده ام:

زبان بدن بسته، تاثیر منفی روی شخص مقابل می گذارد و ارتباط ما به بن بست می رسد. 

زبان بدن باز یعنی حالت بدن بصورت بسته نباشد. زبان بدن باز در برخورد اول بهترین تأثیر را دارد و موجب توجه و احترام دیگران به ما می شود. زبان بدن باز نشان دهنده صمیمیت ماست. و نشان می دهد که ما آماده برقراری گفتگو هستیم. آدم ها در جاهایی که کسی را نمی شناسند، دوست دارند با افرادی که زبان بدن باز دارند ارتباط برقرار کنند.

زبان بدن باز، نشان دهنده فکر و ذهن باز ماست. همچنین نشان می دهد که ما آماده ایم با آدم های جدید ارتباط برقرار کنیم و به حرف های آنها گوش دهیم. با این زبان بدن باز، دیگران تصور می کنند که ما راحت تر از آنها اطلاعات می گیریم و بهتر آنها را درک می کنیم.

چگونه زبان بدن خود را باز کنیم؟

• آگاهی از حالت بدن: اولین قدم برای بهبود زبان بدن، آگاهی از حالت فعلی بدن است. سعی کنید به طور مرتب به وضعیت بدن خود توجه کنید.
• تمرین پوزیشن‌های باز: سعی کنید پوزیشن‌های بازتری را تمرین کنید. برای مثال، شانه‌های خود را به عقب بدهید، سر خود را بالا بگیرید، چانه نرم و موازی با سطح زمین باشد و دست‌های خود را کنار بدن قرار دهید.
• تماس چشمی برقرار کنید: تماس چشمی مستقیم، نشان‌دهنده اعتماد به نفس و علاقه شما به دیگران است.
• لبخند بزنید: لبخند، باعث می‌شود که شما قابل دسترسی‌تر و دوستانه‌تر به نظر برسید.
• حرکات دست‌های خود را کنترل کنید: از حرکات عصبی و تکراری دست‌ها خودداری کنید. هنگام صحبت دو تا دست هایمان را آرام تکان دهیم.

توجه: تغییر پوزیشن بدن ممکن است در ابتدا دشوار باشد، اما با تمرین مداوم می‌توانید به راحتی این کار را انجام دهید.

کسی که زبان بدن باز دارد، احترام دیگران را جلب و اعلام می کند که برای خودش و آن ها انسانی مهم و ارزشمند است.

پس اول از همه دست ها را از دهانمان دور کنیم. دست روی دهان نشان می دهد که تمایل به گفتگو نداریم.

اخم ها را باز کنیم. به جایش لبخند داشته باشیم. لبخند زدن، تأثیر مثبت زیادی را روی شخص مقابل می گذارد.

بعد دست ها را از هم باز کنیم. دست هایی که روی هم قرار می گیرد، نشانه بی قراری و نارضایتی ماست. ممکن است در این حالت ما واقعاً بی قرار و ناراضی نباشیم. اما این حالت دست ها، چنین پیامی را به دیگران می رساند.

نکته: ممکن است کسی سردش باشد که دست به سینه شده است. یا در مدارس ایران، از کودکی یاد گرفته ایم که دست به سینه بودن، نشانه احترام به مدیر و ناظم مدرسه است. اما در هر حال در برخورد اول، این حالت، پیام منفی صادر می کند.

پاها را از حالت ضربدری خارج کنیم. پاهای ضربدری نشان دهنده این است که ما در حالت دفاع کردن از خود هستیم و تمایل به ارتباط با دیگران نداریم. پاهای باز و محکم روی زمین، نشان دهنده پرانرژی بودن ماست. پاهای شُل، نشان دهنده خستگی و بی انرژی بودن ماست.

سرمان را صاف نگه داریم. سر کج نشانه آسیب پذیری و سر صاف، نشانه توانایی و صمیمیت ماست. مردم بر اساس ظاهر، ما را قضاوت می کنند.

دقت کنیم که صاف بایستیم، شانه را به عقب و شکم را به داخل بدهیم. صاف ایستادن، نشان دهنده اعتماد به نفس بالای ماست.

بدنمان را نخارانیم، چون نشان دهنده، سردرگمی ماست.

نکته: ممکن است کسی واقعاً سرش می خارد، اما به هر حال در برخورد اول، این حالت، نشان دهنده سردرگمی ماست.

برای داشتن زبان بدن باز لازم است جلوی آینه تمرین کنیم یا از خودمان فیلم بگیریم.

بهترین زمان برای تمرین زبان بدن باز و طرز ایستادن، قبل از هر ملاقات جدید است. چون اگر حین گفتگو روی این موضوع تمرکز کنیم، دیگر به حرف های طرف مقابل گوش نمی دهیم و گفتگوی خوبی نخواهیم داشت.

اقدامک: همین حالا جلو آینه بروید و زبان بدن باز را تمرین کنید.

یادآوری: در جمع های جدید، قوز نکنیم و لبخند کمرنگی روی لبانمان باشد. دقت کنیم دست هایمان روی هم قفل نباشند. همچنین دستمان روی دهانمان نباشد. دیگر این که سرمان بالا باشد. وقتی دائم سرمان پایین به سمت گوشی موبایل باشد، افراد از نزدیک شدن به ما و شروع کردن گفتگو، خودداری می کنند. وقتی سرگرم گوشی موبایل می شویم، با این حالت بدنی، به دیگران پیام می دهیم که وقت گفتگو کردن نداریم. توجه کنیم به کیف یا لیوانمان چنگ نزنیم یا سیگار نکشیم. چنگ زدن به چیزی یا سیگار کشیدن، این حس را منتقل می کند که ما احساس ناامنی می کنیم.

اگر به صورت طبیعی قوز داریم، ورزش یوگا در برطرف کردن این ایراد اندامی، نقش موثری دارد. ورزش یوگا از طریق یک سری حرکات کششی، به تدریج ایرادات اندامی ما را از جمله قوز و پای پرانتزی، برطرف می کند.

در یکی از سفرهایم به دریاچه چورت و باداب سورت، با دختری به نام یلدا آشنا شدم. یلدا می گفت سال ها پیش قوز شدیدی داشته است که در اثر تمرینات مداوم یوگا، اکنون این مشکل او کاملا برطرف شده است.

نکته: هر شی ای بین ما و آدم های دیگر مانع شروع گفتگوست. بسیاری از آدم ها به کسی نزدیک می شوند که کیف شانه ای ساده دارد، تا یک کیفی که در دستش گرفته است. کیف شانه ای، عقب می افتد، دست ها آزاد می شوند و بنابراین راه را برای نزدیک شدن و حرف زدن باز می کند. پس اگر دست ها آزاد باشند، بهتر است. بنابراین اجازه دهیم کمی دست ها به جای ما حرف بزنند. این گونه کف دست ها نمایان می شوند. نمایان شدن کف دست، نشان دهنده پذیرش ماست و این که چیزی برای پنهان کردن نداریم. همچنین بیان کننده احساسات خوب است.

یادم می آید در سفری که به تنهایی به جنگل راش داشتم، هنگامی که وارد اتوبوس شدم، روی صندلی کنار پنجره نشستم و همه اش نگاهم به بیرون بود. با این حرکت انگار به دیگران نشان می دادم که حوصله هیچ کس را ندارم. برای همین در آن سفر، همسفرانم به سختی با من ارتباط گرفتند.

راه دیگر برای بهتر شدن حالت بدن در یک آشنایی جدید، استفاده از تصویرسازی ذهنی است. به این صورت که قبل از هر گفتگویی، در ذهنمان تصور کنیم که روی لبانمان لبخند داریم و با طرف مقابل ارتباط چشمی برقرار می کنیم و با او به گرمی دست می دهیم. در این تصویرسازی، صدای خود را بشنویم که خیلی راحت داریم با طرف مقابل حرف می زنیم. همچنین می توانیم در ذهنمان خود را یک آدم جذاب تصور کنیم که خیلی ها به سمتش می آیند. مطمئن باشید که همه این ها در واقعیت اتفاق خواهند افتاد.

اقدامک: قبل از قرار ملاقات با دوست جدید، جهت بهتر شدن حالت بدنتان، از تصویرسازی ذهنی استفاه کنید.

تصویر زیر زبان بدن باز را نمایش می دهد:

اشتباه رایج: در عموم فرهنگ ها، این که خانمی جهت آشنایی، با یک آقا سرصحبت باز کند، معنی خوبی در ذهن آقا ندارد. پس در این فرهنگ ها بهتر است خانم ها به سمت آقایان برای شروع صحبت، نروند. اگر زبان بدن خانم ها باز باشد، این آقایان هستند که به سمت آنها جهت آشنایی می روند. اگر آقایی با خانمی سرصحبت را باز کرد، خانم می تواند در ادامه، شعله گفتگو را گرم نگه دارد و به آقا در ادامه دادن صحبت کمک کند.

نقل قول: حرکات بدن، هیچ وقت دروغ نمی گویند.

آراستگی ظاهر

تا حالا برای شما پیش آمده که براساس لباس یک نفر تصور کرده باشید که وضع مالی خوبی دارد اما در اثر معاشرت با او متوجه شده باشید که مشکلات مالی زیادی دارد؟

یا برعکس، تا حالا شده بر اساس سر و وضع ناجور یک نفر فکر کنید که فقیر است اما با گذشت زمان، به پولدار بودن او پی برده باشید؟

تا حالا شده دلتان بخواهد از کسی که بوی عرق می دهد، فرار کنید؟

نوع لباس پوشش مدل مو، زیورآلات و سایر متعلقات ما از قبیل عینک، موبایل، ساعت، لیوان، جاکلیدی، جاسوئیچی، نوع ماشین، تمیزی ماشین، بوی داخل ماشین،کیف پول، خودکار، دفترچه یادداشت، کلاه، بوی بدن،عطری که به خود زده ایم و به طور خلاصه آراستگی ظاهر، نقش مهمی در تاثیر اولیه روی دیگران دارد. بارها برایم پیش آمده وقتی شخص مقابل کیف پول پاره پوره اش را درآورده، حسابی در ذوقم خورده است. بعضی وقت ها هم شیشه عینک لب پریده طرف مقابل یا صفحه ترک خورده موبایلش تو ذوقم زده است. البته عوامل دیگر مثل قد، وزن و سن هم تاثیر گذار هستند.

چند وقت پیش پس از پایان یک سمینار، یکی از شرکت کنندگان که در سمینار باهم آشنا شدیم، متوجه شد که هم مسیر هستم. بنابراین از من خواست که مرا با ماشینش به خانه برساند. به محض اینکه وارد ماشینش شدم، چنان بوی بدی به مشامم خورد که دلم می خواست زودتر از آنجا فرار کنم. بوی بد ماشینش، تأثیر اولیه منفی روی من گذاشت.همچنین درب و داغان و کثیف بودن ماشینش هم باعث به وجود آمدن قضاوت منفی راجع به او در من شد. این مسئله باعث شد دیگر ارتباطم را با او ادامه ندهم.

پس حواسمان به تمیز بودن ماشین و بوی داخل آن هم باشد.

بنابراین لازم است که به ظاهر خود و متعلقاتمان توجه داشته باشیم. اگر می خواهیم خوب جلوه کنیم، بهترین و باکیفیت ترین لباسی را که بودجه مان اجازه می دهد، تهیه کنیم. بهتر است همیشه لباس های تمیز و مرتب و اتو کشیده بپوشیم. کفش هایمان تمیز و واکس زده باشد. رنگ های لباسمان اگر با هم هماهنگی داشته باشد، تأثیر بصری بهتری دارد.

متأسفانه خیلی دیده ام که اکثر آقایان ایرانی با شلوارهای تیره، جوراب سفید می پوشند که اصلاً با هم همخوانی ندارد. پس وقتی رنگ شلوار، تیره مثل مشکی یا سرمه ای است، رنگ جوراب، مشکی باشد، هماهنگ تر است.

حواسمان به بوی بدنمان باشد. اگر بوی عرق بدهیم، آدم ها از ما دور می شوند. معمولاً آدم ها از بوی بد بدن خود، آگاهی ندارند. پس بهتر است در این مورد از نزدیکانمان نظرخواهی کنیم. در ایران به دلیل نوع تغذیه مردم و روغن زیادی که در غذاهایشان استفاده می کنند، معمولاً خیلی ها با مسئله داشتن بوی بد دست و پنجه نرم می کنند. حذف خوراکی هایی مثل سوسیس و کالباس، پیاز، سیر و یا غذاهای پرچرب و همچنین خوردن میوه های خوشبو مثل پرتقال و انبه، نقش مهمی در بهتر شدن بوی بدن ما دارد.

اگرچه آراستگی ظاهر، نشان دهنده باطن آدم ها نیست اما چه بخواهیم چه نخواهیم، در برخورد اول، مردم از روی ظاهر،ما را قضاوت می کنند و اگر ظاهر آراسته نداشته باشیم، به ما نزدیک نمی شود.

دلیل قضاوت مردم از روی لباس، این است که نود درصد بدن ما را لباس های ما پوشانده است. پس طبیعی است که چنین قضاوتی صورت گیرد.

یادم می آید در دوران مدرسه و دانشگاه، اول سال هر معلمی را که برای اولین بار وارد کلاس می شد، هنوز هیچی نگفته، او را براساس ویژگی های ظاهری اش قضاوت می کردیم. معلمی که شیک لباس پوشیده بود را باکلاس و آدم حسابی ارزیابی می کردیم. و معلمی که به سر و وضع اش نرسیده بود را بی کلاس و درپیت حساب می کردیم. جالب اینجا بود که روز معلم، بچه ها برای معلم های خوش تیپ، هدایای بهتری می آوردند!

چگونه احتمال طرد شدن را کاهش دهیم؟

خیلی از ما از این می ترسیم که وقتی با کسی سرصحبت را باز کنیم، مورد پذیرش او قرار نگیریم. برای کاهش احتمال پذیرفته نشدن، حواسمان به زبان بدن دیگران باشد. پیدا کردن آدم هایی که زبان بدن باز دارند، احتمال طرد شدن را کاهش می دهد.

آدم های تنهایی که گهگاه با ما ارتباط چشمی برقرار می کنند، برای شروع صحبت، بهتر هستند. این آدم ها مشغول به کار خاصی نیستند. مشغول کتاب خواندن نیستند. به موبایل یا روزنامه نگاه نمی کنند. آنها به تنهایی به این ور و آن ور می روند یا به تنهایی مشغول غذا خوردن هستند. این ها آن دسته از آدم هایی هستند که منتظر می شوند کسی به سراغ آنها بیاید. این جور آدم ها معمولا از اینکه کسی همصحبتشان شود، خوشحال می شوند.

پس هر وقت وارد جمعی می شویم، اطراف را زیر نظر بگیریم. در هر موقعیتی حتماً یکی از این جور آدم ها وجود دارد. پس معطل نکنیم و به سراغش برویم و به چشمانش نگاه کنیم. به او لبخند بزنیم و با او سر صحبت را باز کنیم.

اگر فقط به افرادی نزدیک شویم که زبان بدن باز دارند، احتمال بی اعتنایی و برخورد سرد طرف مقابل به حداقل می رسد. پس برای شروع تمرین سرصحبت باز کردن، ابتدا سراغ آدم هایی برویم که زبان بدن باز دارند.

اقدامک: وقتی به یک عروسی دعوت شدید، در میان جمع، گشتی بزنید و آدم ها را بررسی کنید. حواستان باشد چهره های صمیمی و شاد را پیدا کنید. وقتی چشمتان در چشم فرد تنهایی افتاد که زبان بدن باز دارد، به سمتش بروید و سر صحبت را با او باز کنید. بطور مثال به او بگویید شما فامیل عروس هستید یا داماد؟ یا این که بگویید لباست خیلی جذابه، از کجا خریدی؟

دوستان عزیزم در این مقاله یاد گرفتیم که زبان بدن چیه؟ چرا مهمه؟ زبان بدن بسته و باز چیه؟

پیشنهاد می کنم که مقاله زیر را نیز بخوانید:

چگونه سر صحبت را باز کنیم؟

بخشی از کتابم به نام جرقه

جهت تهیه کتاب جرقه، به لینک زیر مراجعه نمایید:

کتاب جرقه